Am Sonntag den 27. Januar, im liturgischen Kalender der 3 Sonntag, hörten wir die Lesung aus dem Buch Nehemia: „…der Priester Esra brachte das Gesetz vor die Versammlung; zu ihr gehörten die Männer und die Frauen und alle, die das Gesetz verstehen konnten. Vom frühen Morgen bis zum Mittag las Esra auf dem Platz vor dem Wassertor den Männern und Frauen und denen, die es verstehen konnten, das Gesetz vor. Das ganze Volk lauschte auf das Buch des Gesetzes. Der Schriftgelehrte Esra stand auf einer Kanzel aus Holz, die man eigens dafür errichtet hatte. Esra öffnete das Buch vor aller Augen; denn er stand höher als das versammelte Volk. Als er das Buch aufschlug, erhoben sich alle. … Der Statthalter Nehemia, der Priester und Schriftgelehrte Esra und die Leviten, die das Volk unterwiesen, sagten dann zum ganzen Volk: Heute ist ein heiliger Tag zu Ehren des Herrn, eures Gottes. Seid nicht traurig, und weint nicht! Alle Leute weinten nämlich, als sie die Worte des Gesetzes hörten… Nun geht, haltet ein festliches Mahl, und trinkt süßen Wein! Schickt auch denen etwas, die selbst nichts haben; denn heute ist ein heiliger Tag zur Ehre des Herrn. Macht euch keine Sorgen; denn die Freude am Herrn ist eure Stärke.“ (cf. Neh 8,2-10).

Das Volk Israel kehrte aus dem Exil in Babel zurück und besann sich auf die gemeinsamen Wurzeln: Jerusalem, den Tempel und das Gesetz. Mit dem Gesetz sind nicht ein paar Vorschriften gemeint, sondern der wichtigste Teil des Alten Testaments, die fünf Bücher Mose, der Pentateuch. Die Reaktion der Israeliten lässt uns erahnen, wie bewegend sie damals ihre Rückkehr empfanden. Sie brachen in Tränen aus, als sie endlich wieder die Heilige Schrift hören durften. Gemeinsames Hören des Wortes Gottes gilt als wichtiges Zeichen der Gemeinschaft. Im Exil blieb den Israeliten dies verwehrt.

Ebenfalls im Evangelium hörten wir über das Schriftlesen. Jesus liest das Buch des Propheten Jesaja vor. „Er schlug das Buch auf und fand die Stelle, wo es heißt: Der Geist des Herrn ruht auf mir; denn der Herr hat mich gesalbt. Er hat mich gesandt, damit ich den Armen eine gute Nachricht bringe; damit ich den Gefangenen die Entlassung verkünde und den Blinden das Augenlicht; damit ich die Zerschlagenen in Freiheit setze und ein Gnadenjahr des Herrn ausrufe. Dann schloss er das Buch, gab es dem Synagogendiener und setzte sich. Die Augen aller in der Synagoge waren auf ihn gerichtet. Da begann er, ihnen darzulegen: Heute hat sich das Schriftwort, das ihr eben gehört habt, erfüllt.“ (Lk 4,16-21)

In der Predigt sprach P. Leo über die Bibel. Die Predigt kann man hier abhören.

Biblia – Słowo Boże

W 3 niedzielę (28 stycznia 2019 r.) czytania liturgiczne dotyczyły odczytywania, słuchania i głoszenia Pisma Świętego. We fragmencie z Księgi Nehemiasza opisana jest uroczysta liturgia proklamacji Słowa Bożego zawartego w Prawie, czyli w Pięcioksięgu.

„Kapłan Ezdrasz przyniósł Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli przede wszystkim mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy mogli rozumieć; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa.
Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu – znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył, cały lud powstał (…).
Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy namiestnik Nehemiasz oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: «Ten dzień jest poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!» Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im Nehemiasz: «Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie słodkie napoje, poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem poświęcony jest ten dzień Bogu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją»” (por. Ne 8,1-10)

Jest po niewoli babilońskiej, a nowe pokolenie nie bez trudu podejmuje tradycje i zwyczaje ojców. W Jerozolimie odnajdują swoje korzenie, czyli świątynię i Prawo. Okazuje się, że nie wszyscy je znają. Ezdrasz i Nehemiasz postanawiają uroczyście ogłosić, odczytać księgę Prawa. Najprawdopodobniej chodziło o Pięcioksiąg. Zebrany lud płacze, czy to ze wzruszenia, czy ze smutku, że tak długo byli pozbawieni Słowa Bożego.

Również w Ewangelii była mowa o odczytywaniu Pisma Świętego. Jezus czyta w synagodze i jednocześnie objawia się: to dziś spełniają się proroctwa, to Ja jestem „namaszczony”, czyli jestem Chrystusem, który uwalnia, obdarowuje i leczy, jednym słowem: zbawia.

„Jezus nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich. Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać.
Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana».
Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście»” (Łk 4,14-21).

Takie czytania liturgiczne podsunęły ojcu Leonowi temat homilii: o Słowie Bożym, o Biblii.

MAr